Υποτίθεται πως θα γινόμουν οπερατέρ στον κινηματογράφο όταν ήμουν 18 ετών στη σχολή του Σταυράκου. Κάπου τότε όμως έπεσε στα χέρια μου μια παλιά αλλά καλή κάμερα (ΖΕΝΙΤ) με έναν τηλεφακό. Εκεί ξεκίνησε το ενδιαφέρον μου για τη φωτογραφία πραγματικά. Έκανα διάφορα πειράματα με αυτήν αλλά δεν άργησα να αγοράσω τη νέα μου κάμερα καθώς ήταν και μια ανάγκη για τη σχολή κινηματογράφου και τηλεόρασης. Παράλληλα δούλευα και στο καφενείο του πατέρα μου. ​

 Στα 21 γνώρισα έναν φωτογράφο και έγινα βοηθός του. Αλλά δε μου έφτανε αυτό. Όλα μπήκαν στη θέση τους όταν αναζήτησα την τύχη μου στην αθλητική φωτογραφία. Μου άρεσε πάρα πολύ ο χώρος του επαγγελματικού αθλητισμού και μυήθηκα στο αθλητικό φωτορεπορτάζ. Έτσι με τον καιρό έγινα μέλος της Ένωσης Φωτορεπόρτερ Ελλάδας και εστίασα πολύ στον χώρο του ποδοσφαίρου και του μπάσκετ κυρίως, αλλά λίγο πολύ πέρασα απ' όλα τα αθλήματα. Η εξοικείωση με το κινούμενο θέμα με τρέλενε και η ωραία εικόνα με γεμάτη ένταση και ενέργεια των αθλητών είναι πάντα εντυπωσιακή. Αλλά μαθαίνοντας τι χρειάστηκε για να φτάσω στο να πετύχω αυτή την εικόνα, είναι αυτό που πραγματικά με γοητεύει. Εκτός από τον χώρο του αθλητισμού, φωτογραφίζω μυστήρια, εκδηλώσεις, προϊόντα, αλλά κάνω και άλλες δημιουργίες όπως γραφιστικά. ​

 Ήμουν αρκετά τυχερός που εργάστηκα μέσω πρακτορείου φωτορεπορτάζ για πολλές κορυφαίες αθλητικές διοργανώσεις όπως Champions League, Europa League και άλλες, με μεγάλα ονόματα του αθλητισμού, για εφημερίδες όπως Αθλητική Ηχώ, Ώρα των Σπορ, το Φως, Goal, περιοδικά όπως το Τριφύλλι, το Τρίποντο, ιστοσελίδες contra.gr και άλλα...

 Ζω στην Αθήνα με την γυναίκα μου την Έλλη και τα δυο μας παιδιά, τον Μάρκο και τον Αδριανό.